ผ้าซิ่นลาว

ผ้าซิ่นลาวบอกถึงภูมิปัญญา

              เส้นทางของผ้าซิ่นลาวในอดีตถึงปัจจุบัน ถ้าจะกล่าวถึงความเป็นมาของผ้าซิ่นลาว เราคงต้องรู้ก่อนว่ากว่าจะมาเป็นผ้าซิ่นให้เราทั้งหลายได้เห็นหรือได้เลือกใส่นั้น  ต่างก็รู้กันอยู่แล้วว่าการท่อผ้าเป็นงานของผู้หญิง ซึ่งเด็กสาวทุกคนจะได้มีการเรียนรู้จากผู้เป็นแม่ที่จะคอยสอนการทอผ้าซึ่งถือว่าเป็นงานที่สำคัญที่ต้องรู้จักเรียนรู้ไว้ให้เป็นความรู้ที่ติดตัวไว้สำหรับทุกคน ในอดีตการที่เราจะได้ใส่ผ้าท่อ หรือถ้าเรามีงานที่สำคัญต่าง เราต้องใช้การทอผ้าที่ต้องทอด้วยฝีมือตัวเองเป็นส่วนใหญ่ ส่วนมากแล้วการทอผ้าจะทำเป็นงานรองจากการทำเกษตรกรรม เพราะต่างก็เป็นเกษตรกรทำไรทำนากันเป็นส่วนใหญ่ในยามว่างต่างก็มาทอผ้ากันตามวิถีคนชนบท

              ผ้าซิ่นลาวเป็นภูมิปัญญาที่ติดตัวกันมาสืบทอดมาหลายชั่วอายุคนลวดลายที่อยู่บนพื้นผ้าก็มีหลากหลายอย่างลายโซ้ย (สร้อย)  โคกครือ (นกน้อย) หรือ เอาะแอ (อ้อแอ้)  ชื่อเหล่านี้ล้วนเป็นชื่อเรียนลวดลายผ้าซิ่นลาว  เป็นที่สะดุดตาในการทอผ้า ไม่ว่าจะเป็นผ้าซิ่น หมอน ผ้าห่ม ที่ได้มีการทอขึ้นมาให้มีสีสันที่สดใส และสีที่มักจะพอเจออยู่บนเครื่องใช้ต่าง ๆ ที่ทอขึ้นมาจะมีสีแดงปะปนแทรกในชิ้นงานจากการทอชิ้นงานทุกชิ้น และการทอผ้าซิ่นลาวด้วยภูมิปัญญาที่หลักแหลมในการเล่นสีให้ดีผ้าต่างๆ ที่ทอออกมามีความสวยงาม ด้วยการที่เลือกสีแดง และสีน้ำเงินให้มารวมอยู่บนพื้นผ้าจนเกิดเป็นลวดลายต่าง อย่างลวดลายของผ้าซิ่นดอกดาว ที่มีความสวยงามซึ่งถือว่าเป็นงานฝีมืออีกอย่างที่ทำให้คนรุ่นหลังได้เห็นถึงฝีมือจากงานฝีมือจริง ๆ ใช้การทอไม่มีเครื่องจักรที่ทันสมัยอย่างปัจจุบันเข้ามาช่วยเลย ต้องคิดค้นและฝึกฝนเพื่อให้ได้งานที่เป็นงานของท้องถิ่นจริง ๆ

              ฉะนั้นเราจะเห็นได้ว่าการเลือกที่จะมีศึกษาและเรียนรู้อะไรสักอย่างหรือแม้แต่การที่เราเข้ามาศึกษาเรื่องผ้าซิ่นลาว ซึ่งหลายคนคงไม่เคยเห็น และถ้าจะมองในปัจจุบันนี้อาจจะมีผู้ที่ทอผ้าชนิดนี้เหลือน้อยลงทุกทีแล้ว จากคำบอกเล่าจะเห็นว่าเด็กสาวในปัจจุบันนี้ไม่ให้ความสนใจในเรื่องของการทอผ้ากันแล้ว แต่เราก็ยังต้องมีความหวังว่าคนรุ่นหลังที่อาจจะเป็นส่วนน้อยยังคงรักในผ้าซิ่นลาวอยู่ และคิดที่จะเริ่มเรียนรู้ในการทอผ้าในรูปแบบต่าง ๆ และมีการพัฒนารูปแบบให้มีลวดลายใหม่ ๆ เพิ่มขึ้นโดยอาจจะนำมาผสมผสานกันทั้ง 2 ยุคก็เป็นไปได้